Τη μέρα της Πεντηκοστής τη νύχτα της Γονατιστής, πάνε οι ψυχές στον Άδη, λέει ένα γνωστό τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου, τραγουδισμένο από τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη. Ο ελληνικός λαός τις μέρες αυτές, προσεύχεται για όλες τις ψυχές των πεθαμένων του.
Στο χωριό μας το Ψυχοπαράσκευο, πριν από την Πεντηκοστή όλοι μαζεύονταν και μαζεύονται στο νεκροταφείο, για να θυμηθούν και να ψάλλουν τους νεκρούς. Ήταν κάτι σαν "μισή" γιορτή, κάτι σαν πανηγύρι, ανακατεμένα με νοσταλγία και πόνο .αλλά και πολλές ιστορίες για τους αγαπημένους που έχουν φύγει.
Οι τάφοι ήταν και είναι συγκεντρωμένοι κατά σόγια, οι προετοιμασίες για το στάρι, βράσιμο, στέγνωμα, φτιάξιμο δίσκων, γίνονταν σε συνεννόηση με τους συγγενείς.
Αφού ο Παπάς έφτανε στα μνημεία και έψελνε τους νεκρούς, διαβάζοντας το Μεριδοχάρτι ή Συγχωροχάρτι της κάθε οικογένειας, μοιράζονταν τα κόλλυβα, τυρί, κρασί ,ελιές και πρόσφορα.
Στο συγχωροχάρτι θα μπορούσε κανείς να διαβάσει όλο το γενεαλογικό δέντρο της κάθε οικογένειας και από το σόι του άνδρα και από το σόι της γυναίκας.
Η όλη διαδικασία κρατούσε 2.30-3 ώρες, με κουβέντα, θύμησες και ευχές για τη συγχώρεση των νεκρών. Σε άλλες περιοχές αυτό γινόταν και γίνεται το Σάββατο σε αντίθεση με τον Αετό που ανέκαθεν γινόταν Παρασκευή.
Η αναμονή παλιότερα ήταν κάτω από τα πεύκα που υπήρχαν στο νεκροταφείο, σήμερα, κάτω απ' το υπάρχον υπόστεγο, που καλύπτει το μεγάλο διάδρομο.
Το έθιμο για τη συγχώρεση των ψυχών των νεκρών μας εξακολουθεί να υπάρχει και θα υπάρχει γιατί έτσι πρέπει.
Ανεβάζω μερικές φωτογραφίες που πήρα από το φετινό Ψυχοπαράσκευο στις 10/6/2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου